Pod względem różnicowania struktury upraw rzepak będzie traktowany odmiennie od zbóż, a udziały upraw innych niż główna wyliczone będą inaczej niż planowano w Planie Strategicznym WPR 2023-2027.

Komitet Monitorujący PS WPR 2023-2027 przyjął uchwałę dość istotnie zmieniającą wymagania w ramach interwencji „Zróżnicowana struktura upraw” z ekoschematu „Rolnictwo węglowe i zarządzanie składnikami odżywczymi”.

Głównym wymaganiem ma pozostać uprawa co najmniej 3 różnych upraw na gruntach ornych w gospodarstwie.

Więcej o wymogach dotąd obowiązujących zgodnie z przyjętym Planem Strategicznym:

Ekoschemat: Rolnictwo węglowe i zarządzanie składnikami odżywczymi (cz. 2 Wymagania)

Zmienione mają być jednak udziały upraw innych niż główna.

Zapis „udział najmniejszej uprawy nie może być mniejszy niż 10%”  zastąpi sformułowanie: „udział trzeciej, lub w przypadku większej liczby upraw, łącznie trzeciej i kolejnych upraw nie może być mniejszy niż 10%”.

Jak uzasadniono, w gospodarstwie mogą występować więcej niż trzy uprawy – dlatego ograniczenie dotyczące procentowego udziału trzeciej uprawy powinno być stosowane nie tylko do trzeciej, ale odpowiednio do trzeciej i pozostałych upraw, o ile występują.

Pozostawiono wymóg, aby co najmniej 20% w strukturze zasiewów stanowiły uprawy gatunków roślin mających pozytywny wpływ na bilans glebowej materii organicznej (m.in. bobowate), ale zapis „udział łącznie zbóż i rzepaku w strukturze zasiewów nie przekracza 65%” zastąpiono następującym: „udział zbóż w strukturze zasiewów nie przekracza 65%”.

Jak podano w uzasadnieniu, rzepak nie powinien być traktowany na równi ze zbożami, jeśli chodzi o wpływ na bilans materii organicznej w glebie. Słoma w przypadku rzepaku jest pozostawiana na polu (co nie jest regułą w przypadku zbóż) – mieszana z glebą lub przyorywana, jest też bogatsza w składniki pokarmowe w porównaniu ze słomą zbóż. Ponadto system korzeniowy rzepaku pozostawia w glebie strukturę, która pozytywniej wpływa na zasobność materii organicznej.

Poza tym wskazano, że rzepak w płodozmianie zwykle nie przekracza 25 proc., gdyż nie toleruje następstwa po sobie i wymaga 4 lat odstępstwa.

Pozostawiono wymóg czwarty: „udział upraw mających ujemny wpływ na bilans materii organicznej (m.in.: okopowe) nie przekracza 30%.”