Europoseł Krzysztof Jurgiel zarzuca wspólnej polityce rolnej łamanie „Traktatu o  funkcjonowaniu Unii Europejskiej” (TFUE).

Wczoraj odbyło się posiedzenie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi Parlamentu Europejskiego.

Jednym z głównych tematów było wysłuchanie publiczne na temat „60 lat WPR: jak zmieniła się rola Parlamentu Europejskiego”.

Wspólna polityka rolna (WPR) jest jedną z najstarszych i najważniejszych polityk Unii Europejskiej. Idea jej przyjęcia narodziła się w latach 50. XX wieku, kiedy zwrócono uwagę, że sektor rolny różni się od innych ze względu na swoje szczególne potrzeby.  Zapanowało przekonanie, że brak wspólnej polityki spowoduje zróżnicowanie cen żywności i, w efekcie, zakłócenia konkurencji między państwami członkowskimi.

Wspólna polityka została wspomniana w 1957 r. w Traktacie Rzymskim, a ustanowiono ją w 1962 roku. Jej celem było zwiększenie fizycznej produkcji żywności dzięki mechanizmom wspierania cen i celnej ochronie przed importem tańszej żywności.

W wysłuchaniu publicznym wziął udział komisarz rolnictwa Janusz Wojciechowski, który podkreślił wagę wspólnej polityki rolnej w zachowywaniu bezpieczeństwa żywnościowego, co szczególnie widoczne jest w czasie ostatnich kryzysów, tj. pandemii COVID-19 i rosyjskiej agresji na Ukrainę. Komisarz podkreślił również znaczenie okresowego uaktualniania WPR, które następuje w drodze regularnych reform. Ostatnia reforma WPR została zakończona w 2021 roku i zaczyna w pełni obowiązywać od stycznia 2023 roku.

Cele WPR określone są w artykule 39 ust. 1 TFUE. Są to:

1. zwiększenie wydajności rolnictwa przez wspieranie postępu technicznego, racjonalny rozwój produkcji rolnej, jak również optymalne wykorzystanie czynników produkcji, zwłaszcza pracy;
2. zapewnienie w ten sposób odpowiedniego poziomu życia ludności wiejskiej, zwłaszcza przez podniesienie indywidualnego dochodu osób pracujących w rolnictwie;
3. stabilizacja rynków;
4. zagwarantowanie bezpieczeństwa dostaw;
5. zapewnienie rozsądnych cen w dostawach dla konsumentów.

Natomiast przy opracowywaniu wspólnej polityki rolnej i specjalnych metod jej stosowania uwzględnia się:

1. szczególny charakter działalności rolniczej, który wynika ze struktury społecznej rolnictwa oraz różnic strukturalnych i naturalnych między różnymi regionami rolniczymi;

2. konieczność stopniowego wprowadzania odpowiednich korekt;

3. fakt, że w państwach członkowskich rolnictwo stanowi sektor ściśle powiązany z całą gospodarką.

Poseł Krzysztof Jurgiel zgłosił następujące postulaty:

– Po pierwsze: konieczne jest zapewnienie silnego i w pełni wspólnotowego finansowania w budżecie unii europejskiej. Mamy dotychczas (do dyspozycji) 0.4% PKB. Niezbędne są też równe warunki konkurencji dla wszystkich rolników w Europie. Tutaj mówimy o państwach Europy Środkowo-Wschodniej, które – jak było mówione – odeszły od tej żelaznej kurtyny. Po trzecie: konieczne jest odejście od historycznych systemów podziału poprzez ostateczne zakończenie procesu wyrównywana dopłat bezpośrednich pomiędzy państwami członkowskimi. Obecnie łamany jest art. 18 TFUE, a więc dyskryminacja obywateli ze względu na przynależność państwową i naruszany jest art. 40 ust. 2, czyli zakaz dyskryminacji między producentami.