– Dlaczego Kołodziejczak pojechał wyjaśniać coś, co podobno, jak sam twierdził, wiedział przed wyborami?  – zapytał mnie wczoraj czytelnik.

Czy to dziwne, że wiceminister rolnictwa próbuje ustalić, co dzieje się na granicy z Ukrainą? Chyba mniej dziwne niż to, że ponad trzy miesiące po wyborach  – które doprowadziły do przejęcia władzy m.in. w efekcie zapowiedzi uleczenia sytuacji w rolnictwie – nowy rząd nie ma nic do zaproponowania.

Nie poznaliśmy przyczyn i skutków ukraińskiej ekspansji na rynku zbóż. Nie mamy planu na przyszłość. Unijne zapowiedzi rozstrzygnięć na przyszłość nie są dla Polski korzystne. Zatem – nic nowego. Poza kierownictwem ministerstwa, oczywiście.

I nie zmienił się nawet sposób relacjonowania poczynań ministerstwa – trzeba zauważyć. Wczoraj „Wiadomości” TVP – nazywane teraz „19.30” – pokazały zaskakujący obrazek. Oto wiceminister wdrapał się na przyczepę wespół w zespół z kimś ubranym w kamizelkę z napisem „Agrounia”. Czy wiceminister nie ma innych służb do kontroli importu, jak koledzy z organizacji?

Jako żywo przypomina to niedawną bohaterską walkę „Solidarności” RI (a ówczesny minister był jej niedawnym przewodniczącym) o „Rolniczą dwunastkę” – podczas gdy rolnicy walczyli (a i nadal walczą) o przetrwanie.

Miesiąc temu minister Siekierski odpowiedział na interpelację zadaną przez posła Kołodziejczaka  i dwóch innych posłów w końcu listopada. Odpowiedział krótko: „uwzględniając iż poseł Michał Kołodziejczak jest obecnie Sekretarzem Stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi udzielenie odpowiedzi na przedmiotową interpelację wydaje się bezprzedmiotowe.” Taka sama odpowiedź trafiła do dwóch pozostałych pytających. Pewnie minister uznał, że wiceminister nie tylko nie musi o nic pytać, ale też może swoją wiedzę przekazać kolegom.

Ciekawe, że nie dotyczy to kolegów z Agrounii i innych tematów, niż ten poruszony w interpelacji.

A czy długo jeszcze potrwa tłumaczenie, że stan obecny jest stanem odziedziczonym po poprzednikach? Wszak to wiadomo. Zamiast się tym martwić, należy się cieszyć –  gdyby stan rzeczy był inny, zmiana władzy nie byłaby przecież możliwa.

A czy była potrzebna?

Nic nie wskazuje na to, aby nowy rząd miał cokolwiek do zaproponowania rolnikom. I oni to też widzą. Zapowiadają kolejne demonstracje. Czy tym razem też – tylko – zamanifestują niezadowolenie, czy też może zaprotestują?