Obszary wiejskie mają największy potencjał źródeł odnawialnych, z drugiej zaś strony są w największym stopniu zagrożone ubóstwem energetycznym – zauważa MRiRW i przedstawia projekt ustawy o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie biogazowni rolniczych.

Biogazownie rolnicze mogą produkować energię nawet przez 8 000 godzin rocznie (90% czasu), w przeciwieństwie do innych instalacji OZE, których sprawność energetyczna waha się od 10 do 30% – zatem trzeba ułatwić ich zakładanie i prowadzenie – uznano.

Obecnie jest tylko 123 wytwórców biogazu rolniczego, prowadzących łącznie 147 instalacji o łącznej mocy zainstalowanej 143,346 MW. Tymczasem w ocenie skutków regulacji podano, że inwestorów może być 2000.

I to szczególnych inwestorów, bo projekt nie dotyczy wszystkich, a tylko m.in.: podmiotów prowadzących działalność rolniczą i przetwórczą, spółdzielni energetycznych. Jak wyjaśniono,  dla nich biogazownia „Ma (…) stanowić swoiste narzędzie do wykorzystania w celu rozwoju gospodarki obiegu zamkniętego w gospodarstwach rolnych i zakładach przetwórstwa rolno-spożywczego.”

Pozostałe podmioty mogą inwestować w zakresie biogazowni rolniczych w oparciu o aktualnie obowiązujące regulacje prawne.

Jak podano, proponowane rozwiązania zakładają wprowadzenie:

1) ułatwień w procesie inwestycyjnym, w toku postępowania o wydanie decyzji o warunkach zabudowy oraz postępowania w sprawie wydania decyzji o pozwoleniu na budowę dotyczące biogazowni rolniczych, a także wydania warunków przyłączenia biogazowni rolniczej do sieci;

2) ułatwień w wykorzystaniu lokalnego potencjału substratu, poprzez wskazanie, że określone w wydanym na podstawie projektowej ustawy rozporządzeniu wykonawczym substraty nie będą taktowane jako odpad, co doprowadzi do tego, że nie będzie wymagane przeprowadzenie określonej procedury administracyjnej przed odpowiednim marszałkiem województwa w przedmiocie uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny oraz potwierdzenia spełnienia warunków uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny;

3) ułatwień w zakresie wykorzystania produktu pofermentacyjnego, poprzez określenie, że wymieniony w rozporządzeniu Ministra właściwego do spraw rolnictwa surowiec będzie mógł być wprowadzany do obrotu jako produkt pofermentacyjny bez konieczności uzyskania pozwolenia ministra właściwego do spraw rolnictwa, co w efekcie umożliwi producentom ich zbycie lub zagospodarowanie bez konieczności uzyskiwania określonej decyzji administracyjnej.